Dla większości ludzi niedowierzanie w jedną rzecz opiera się na ślepej wierze w inną.
Daj rękę, pójdziemy wstecz po naszych wspólnych śladach, pozwól, że poprowadzę cię raz jeszcze.
Ludzi cierpiących po stracie kogoś bliskiego w żaden sposób nie można pocieszyć. Oni po prostu muszą to przecierpieć.
Pocimy się z powodu naszych aspiracji.
Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości.
Żyjemy tak, jakbyśmy nigdy nie mieli umrzeć.
Kiedy wpadasz na psychiczny mur, nabawiasz się psychicznych siniaków?
Prawda tylko wtedy coś znaczy, gdy trudno się do niej przyznać!
Jesteśmy skłonni bardziej ufać ludziom nieznajomym, bo oni nigdy nas nie zawiedli.
I czemu to takie nic jest właśnie czymś dla mnie?
