Los jest okrutny, a ludzie żałośni.

 Granie jakiejś roli jest zawsze męczące.

 Wszyscy jesteśmy pomyleni,
ale tego, kto umie analizować swoje urojenia, nazywa się filozofem.

 Nienawiść zżera, paraliżuje i przeszkadza żyć.

 Życie jest jak piosenka. Choć czasem ze zdartej płyty.

 Musisz poznać swoje ograniczenia, żeby je przezwyciężyć.

 Życie było skomplikowane, chociaż oczywiście znacznie lepsze od jego alternatywy.

 W Niebie, brakuje wszystkich interesujących ludzi.

 Już nie rozumiem nic, już nic nie kumam,
już nie umiem żyć, nie umiem być,
już nie umiem czuwać, już nie umiem nic.

 Życie jest krótkie, a człowiek kłóci się o bzdety. Dziś myślę: „Po co?”. Trzeba było mówić więcej dobrych słów. Zostaje żal do siebie i czasu.

 Kiedy się nie wie, co człowiek może mieć, jest zadowolony z tego, co ma.