Nie chcę już więcej kochać, cierpieć, czekać ani wierzyć w ...

 Łatwiej utracić to, co się trzyma w ramionach, niż to co się opuściło.

 Pragnąłem mieć siłę,aby wdeptać ich w ziemię i zadać im wielki ból...

 Że twój mrok nie zdoła zgasić mojego światła. Obiecaj.

 Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.

 Jeśli masz zamiar w coś wątpić, to zacznij wątpić w swoje ograniczenia.

 Trudno ufać komukolwiek, gdy wszyscy wokoło zawodzą.

 Była ogniem. Była ciemnością. Była pyłem, krwią i cieniem.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Nie lekceważ tego, co widzisz w nocy. W nocy widać lepiej i ostrzej, bo dzień człowieka rozprasza.

 Za każdy czyn otrzymujesz fakturę sumienia.