... ludzie zniszczą się wzajemnie, gdy tylko stanie się to ...

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Człowiek staje się takim,
jakim widzą go oczy pożądanej osoby.

 Czasem boję się zasnąć z powodu tego, co za sobą zostawiam.

 Żyjmy tak, jakby nie było żadnej nadziei, a jeśli się rozczarujemy, to pozytywnie.

 Zdecydowanie wole samotność niż poczucie utraty siebie, zdrady siebie.

 Nie czuj przykrości z powodu kogoś, kto dał sobie z Tobą spokój. To jemu powinno być przykro, bo olał kogoś na kogo mógł liczyć w każdej sytuacji.

 Fantazjowanie i marzenie może złamać człowiekowi serce.

 Twoim przeznaczeniem nie jest podążać za kimś, ale przewodzić.

 Idź i uśmiechaj się. Na przekór.
Na co dzień. Na zdrowie.

 Chodź, bólu, nasyć się mną. Zatop kły w moim ciele. Rozszarp mnie.