Nie bój się rzeczy, które może nigdy się nie wydarzą.

 Okazuje się jednak, że nie ma dnia, który można ofiarować tylko jednemu człowiekowi.

 Zawsze będzie cię prześladować myśl, że marnujesz sobie życie.

 Ona mnie stworzyła i ona mnie zgubiła.

 Nie ma ślepców większych
niż ci, co patrzą i nie widzą.

 Płakać trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość.

 Pokój bez książek jest jak ciało bez duszy.

 Podarowałeś mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszyłeś we mnie coś, o istnieniu czego nawet nie wiedziałam. Jesteś i zawsze będziesz częścią mojego życia. Zawsze.

 Gdy śmierć wyczytała jej imię, potrafiła rozpoznać jej głos.

 Udajemy kogoś innego, próbujemy nabierać samych siebie.

 Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?