Nie mają Ci kogo zabrać, jeśli nikogo nie masz.

 Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.

 Akt stworzenia stale dokonuje się wokół nas, pomimo nas i przez nas, w rytmie przemijających dni i nocy, a my chętnie nazywamy go "Miłością".

 Każdy z nas jest kruchy niczym szkło, nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach.

 "Ludzie sypiają ze sobą, nic ekscytującego. Zdjąć przed kimś ubrania i położyć się na kimś, pod kimś lub obok kogoś to żaden wyczyn, żadna przygoda. Przygoda następuje później, jeśli zdejmiesz przed kimś skórę i mięśnie i ktoś zobaczy twój słaby punkt, żarzącą się w środku małą lampkę, latareczkę na wysokości splotu słonecznego, kryptonit, weźmie go w palce, ostrożnie, jak perłę, i zrobi z nim coś głupiego, włoży do ust, połknie, podrzuci do góry, zgubi. I potem, dużo później zostaniesz sam, z dziurą jak po kuli, i możesz wlać w tą dziurę dużo, bardzo dużo mnóstwo cudzych ciał, substancji i głosów, ale nie wypełnisz, nie zamkniesz, nie zabetonujesz, nie ma chuja."

 Wchodząc tu, doznałem dziwnego wrażenia; chcesz, to Ci powiem: pomyślałem sobie, że całe życie moje nie byłem tym, którym być miałem.

 Kropla drąży skałę nie siłą, lecz ciągłym padaniem.

 I chociaż ostatnio straciłem miłość, nie miałem poczucia przegranej.

 Wystarczy otworzyć serce, aby mieć całą miłość, jakiej potrzebujesz.

 I czuł, że jest zupełnie niewyjątkowy w najlepszy możliwy sposób.

 Przecież chodzisz do kina, bo widzisz w filmach odbicie rzeczywistości.