Powiesz - a stanie się prawdą.

 Pomocy, znów to zrobiłam.
Byłam tu już wcześniej wiele razy.
Dziś znowu zrobiłam sobie krzywdę.
A najgorsze jest to, że nie mogę nikogo za to obwinić.

 Ciesz się życiem, dopóki trwa.

 Najgorzej, kiedy sama nie wiesz co czujesz.

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Kiedyś wiele płakałam, ale byłam pełna nadziei. Dzisiaj ciągle się śmieje, a jestem zrozpaczona.

 I zwykłem robić to, co lubię, a nie to, co trzeba.

 Bo dziś wiem już, ze często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić - nieraz na zawsze.

 Ci, którzy umierają razem, na zawsze są razem.

 Idealizm to jedynie ucieczka od rzeczywistości. Nie ma utopii.

 Nawet gdybyś dał człowiekowi wszystkie wspaniałości świata, nic mu to nie pomoże, jeśli nie ma przyjaciela, któremu mógłby o tym powiedzieć.