Być zamordowanym to przecież dla króla śmierć naturalna.

 Wydawał z siebie ponury, beznadziejny dźwięk bezmiernej rozpaczy, najczarniejszej pod słońcem.

 Co niezastąpionego mam w sobie? To, moje myśli. Moje troski. Moje przywiązania. Moje miłości.

 Jaki Nowy Rok, taki cały rok.

 Ich życie to po prostu jakiś błąd statystyczny, pomyłka mamusi.

 Kościoły mogą być piękne, ale zawsze są zimne i smutne.

 Gdy skrzydłem skrzydło wesprzesz moje, nawet ułomność w locie mi pomorze.

 Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.

 Gdy wojna się zaczynała, żyliśmy w strachu, ale gdzieś w trakcie bombardowań coś się zmieniło, we mnie, w mojej rodzinie, w narodzie. Zdecydowaliśmy przestać się bać. Otoczeni śmiercią, destrukcją, zwyczajnie przestaliśmy się ukrywać.

 Co nie siłą, to rozumem.

 Nic się nie kończy, co najwyżej zmienia.