
Płacze nad dziećmi, które utraciła, nad mężem, którego nigdy nie ...
Płacze nad dziećmi, które utraciła, nad mężem, którego nigdy nie przestała kochać, i nad światem, w którym nie ma dla niej miejsca.
Dziecino, nawet twoje najlepsze wspomnienia z czasem zblakną jak atrament.
Byłeś godnym widoku, jak widok był godny ciebie.
Wszyscy miewamy w życiu trudne momenty.
Nie czuj się winny z ich powodu. W ogólnym rozrachunku to właśnie one czynią nas ludźmi.
Nic dziwnego. Diabeł dba o swoich.
Ano, cóż, paskudny otacza nas świat
-mruknął wreszcie.
-Ale to nie powód, byśmy wszyscy paskudnieli.
Dobra nam trzeba.
Przecież my wszyscy jesteśmy sobie zupełnie obcy.
To było moje życie. Przejście z błogosławionego spokoju do lekkiego chaosu czyhającego na każdego, teraz nawet na mnie.
Dosis sola venenum facit (tylko dawka czyni substancję trucizną).
Ciemność mnie nie pokona bo mam ciebie.
Była już zresztą prawie wolna - ale jeszcze niezupełnie, jeszcze nie wtedy.