Podróżuje po szynach własnego strachu. Czego się boję? Ciebie, to ...

 Świat i ludzie są czymś więcej niż to, co nasz biedny umysł potrafi zrozumieć.

 Odchodzenie jest proste. To cała reszta okazuje się tak cholernie trudna.

 Gdy strach, a nie zegar czas odmierza, nawet chwilka może się ciągnąć w nieskończoność.

 Żaden problem nie jest zbyt duży, żeby go nie można było pogorszyć biadoleniem.

 Czasami miłość sprawia, że zachowujemy się jak szaleńcy.

 To tylko prawdziwie piękne, co po latach wielu jeszcze się tak jak pierwszego dnia wydaje.

 Wybuchy są krótkie. To historie zabierają czas.

 Z książką w ręce po prostu lepiej mi się oddycha.

 Żarówka znów zamrugała a brakowało jej mojego śpiewu..

 Nie lubię jak ktoś kłamie. Jak nie dotrzymuje słowa, jak zawodzi. Nie lubię jak się zaczynam pozytywnie nastawiać po to, by za chwilę stwierdzić, że każda historia kończy się tak samo...