Kiedy mowa jest o przeszłości, każdy pisze fikcję.

 Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

 Tak świetnie się bawiliśmy, że nawet nie musieliśmy wymyślać gier. Sami byliśmy grą.

  Wierzymy niektórym kłamstwom z kilku powodów, ale przede wszystkim dlatego, że chcemy wierzyć.

 Zaś poddajecie się tej próbie i skazujecie na tę straszliwą szkołę życia dobrowolnie, ufając, że po długim wysiłku przezwyciężycie siebie, zapanujecie nad sobą do takiego stopnia, iż w końcu po wieloletnim posłuszeństwie dostąpicie doskonałej wolności, to znaczy, wyzwolicie się od siebie i unikniecie losu ludzi, którzy przeżyli całe swe życie, a siebie nie znaleźli.

 Gdy spodka się człowiek wiary z człowiekiem wiedzy i człowiekiem światła, który z nich zrobi najwięcej zamieszania? Człowiek wiary z jego żołnierską powinnością.

 Autentycznie kochający człowiek musi wiedzieć, że świat nie ma jednego centrum lecz dwa.

 Jeśli człowiek w młodości jest zbyt rozsądny i nie popełnia błędów, to jest nudny.

 Tak to już jest, ludzie likwidują to co budzi w nich strach.

 Odrobina cierpienia sprawia, że sukces jest słodszy.

 Nie boję się samotności... Boję się żyć złudzeniami, widzieć świat takim, jakim go sobie wyobrażam, a nie takim, jakim jest naprawdę.