Słowa mają wielką moc.
Po tylu gorzkich dniach
dali ci nadzieją, marynarzu.
Czas więc, kapitanie, otrząsnąć się,
porzucić dom i wyruszyć znowu na morze.
Dorastanie jest straszne, ale to i tak lepsze niż wszelkie inne możliwości.
Strach w znacznym stopniu rodzi się z tego, co sami sobie wmówimy.
Musiałem zostawić jego los i towarzyszyć mojemu.
Wydaje ci się, że coś będzie istniało wiecznie, a jutro może się okazać, że już tego nie ma.
Starałem się o niej nie myśleć i przez to samo myślałem o niej stale.
Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego!
Uważam, że wszystko to, co człowiek pomyśli sobie, nie mogąc zasnąć, nie powinno nigdy zostać pomyślane. To są myśli zbędne, odpady dziennego myślenia, coś, czego nasz aktywny umysł nie chciał pomyśleć w dzień, a teraz, mając tyle czasu do dyspozycji, czuje się w obowiązku wykorzystać. Nie wiem: ta myśl przyszła mi do głowy pewnej bezsennej nocy,
a więc pewnie też jest do wyrzucenia.
Biegnę, ale nie rozumiem gdzie jestem ani od kogo uciekam...
