Czasami martwi potrafią mówić.
Rozpadające się iluzje boleśnie ranią.
Największe cierpienie sprowadzamy na siebie sami, chcąc uciec przed mniejszymi.
Miłość to jedna dusza w dwóch ciałach.
Błagam cię, obudź Mnie rano. Zrobimy sobie na śniadanie jakieś małe Boże Narodzenie.
Jeśli chcesz wiedzieć jaka będzie przyszłość, wyobraź sobie but depczący ludzką twarz, wiecznie!
Miłość rani, ale też umacnia. Droga idealnej miłości nigdy nie jest gładka, nie jest usłana różami. Potrzeba włożyć w nią mnóstwo pracy, aby przybrała piękny, nieskazitelny kształt.
Po dziewiąte:
Życie jest nic niewarte
Po dziesiąte:
Może jest wiersza warte?
To, co najcenniejsze, każdy ma w sobie. W sercu.
Ale pachnie! Aż mnie kręci w śliniankach!
