Usłysz mnie, dostrzeż mnie, dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!
Przed człowiekiem schronić się można tylko w objęciach drugiego człowieka.
Dwadzieścia pięć lat życia to w jego świecie całkiem niezłe osiągnięcie.
Miarą dobra jest siła sumienia.
Byli dziećmi czasu pogardy. I tylko pogardę mieli dla innych.
Miłość jest jedynym spośród pierwiastkowych elementów bytu wobec, którego komunizmu jest bezradny.
W ciągu całego życia człowiek nie tyle jest, ile stwarza siebie.
Istnieją drzwi, których nie należy otwierać. Do innych niebezpiecznie jest
się nawet zbliżyć, by ktoś na głos naszych kroków nie otworzył ich od wewnątrz. Nigdy bowiem nie wiadomo,
co lub kogo zastaniemy
po drugiej stronie.
Tęsknota, tęsknota…
Uczucie najbardziej
niewypowiedziane,
stan próżny wszelakiej ulgi,
ucisk serca ciągły i jednostajny.
Rozmawiasz sama ze sobą czy prowadzisz głęboką wymianę zdań z ziemią?
