Bądź co bądź, po to właśnie piszę się i czyta ...

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Jeżeli coś nie może żyć, to trzeba mu pozwolić umrzeć tak, żeby się nie męczył, z godnością.

 Samotność jest przeznaczeniem wszystkich wybitnych duchów: od czasu do czasu boleją nad nią, zawsze jednak ją wybiorą, jako mniejsze zło.

 ...trzeba mi teraz trochę samotności, żeby sklecić siebie w jakąś całość, tak bardzo czuję się rozbita.

 Nawet jeśli przez całe życie będziemy nieustannie otrzymywać odpowiedzi na pytania i wreszcie rozwiążemy wszystkie problemy, na koniec nie zajdziemy o wiele dalej.

 Aksamity, atłasy sławy nie czynią.

 Pierwszeństwo bywa trudne.

 Wszechświat wymaga, by wszystko miało swego obserwatora. W przeciwnym razie przestanie istnieć.

 Wdzięczność ma najkrótszą pamięć , ze wszystkich ludzkich uczuć.

 Rzeczywistość zawsze okazuje się dziwniejsza od fikcji.