Bo miłość nie jest racjonalna. Na całe, kurwa, szczęście!

 Człowiek sam sobie wykuwa los. Decyduje charakter, świadomość, wiara - nie ślepe i ciemne fluidy. Każde życie ludzkie, każda nasza przygoda jest trochę niejasna i tajemnicza. Obracamy się w świecie, który nie jest jeszcze całkowicie wyjaśniony. Ale tej jasności, jaka jest, wystarczy dla człowieka dobrej woli. (...) na próżno usiłowaliśmy zrozumieć wszystko. Życie nasze toczy się w półmroku. Prawdopodobnie wiele zagadek moglibyśmy jeszcze rozwiązać w sposób naturalny, ale zawsze pozostanie pewne minimum - nierozwiązalne. Tak zawsze.

 Za każdy czyn otrzymujesz fakturę sumienia.

 O to chodzi w dojrzewaniu, prawda? O to, by nie dawać po sobie poznać, że się cierpi.

 Czy dostałaś kiedyś wszystko, czego pragnęłaś? I wtedy zrozumiałaś, że nie o to ci chodziło?

 Pazerność jest tą cechą u ludzi, na którą zawsze można liczyć.

 Człowiek, który stracił wszystko nie cofnie się przed niczym.

 Jeśli potrafisz zmienić wrogów w przyjaciół, będzie ci się lepiej żyło, kochanie.

 Miłość do pracy może być platoniczna. Nazywa się ją wówczas lenistwem.

 Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół.

 Kobiecie musi być wolno mieć jakieś tajemnice.