Śpij, skarbie. Niech ci się przyśni coś miłego. I nie ...

 Ludzi nie da się do końca zrozumieć, można tylko na bieżąco reagować na ich zachowanie.

 
Każdy jest zagadką w zagadce, osłoniętą pancerzem tajemnicy.

 Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 Zadałem to pytanie z bardzo ważnego powodu, z jedynego powodu, który usprawiedliwia każde pytanie - z czystej ciekawości.

 Zapamiętaj sobie, żywi czy martwi, wszyscy czegoś szukamy.

 W moim życiu nic nigdy nie zblakło z czasem i nie zajęło pośledniego miejsca w katalogu osiemnastoletnich doświadczeń. Wspomnienia trwały przy mnie, mój mózg zawalały żywe obrazy, posegregowane jak fotografie i stare suknie w komodzie babci. Nie byłam jedynie szaloną kobietą na strychu - byłam również tym strychem. Przeszłość otaczała mnie
ze wszystkich stron.

 Wspomnij mnie, choćby gdzieś w ciszy i potajemnie. Nie pozwól mi odejść.

 To dziwne: zaglądać do jej umysłu, nie mogąc jej przy tym zobaczyć.

 Każdy z nas dostaje ciężar na miarę swoich możliwości.

 Cierpliwość wnosi w twoje życie pewną beztroskę i zgodę na to, co niesie los. Bez niej nie ma wewnętrznego spokoju.