To, co działa najlepiej, co najsilniej popycha ludzi do wysiłku, ...

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Kiedy mnie całujesz jest tak, jakby ktoś usuwał mi ziemię spod nóg. Nie mam pojęcia, jak to robisz ani gdzie się tego nauczyłaś. Jeśli to był film, to koniecznie musimy go razem obejrzeć.

 Papier łatwo płonie. A słowa umieją czekać.

 Udawaj obłęd, będąc w pełni zmysłów.

 Miłość - mruknęła nad zlewem. - Nikt zakochany nie wie, jak, u diabła, się z nią obchodzić.

 Na niedzielę za długo trzeba czekać i za krótko można się nią cieszyć.

 Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.

 Owoc dojrzewa i spada. Człowiek czasami musi upaść, aby dojrzeć.

 Zabijała mnie. To było pewne.
Ale ... do diabła!
Cudowna to była śmierć!

 Nie jesteśmy samoistni, jesteśmy tylko funkcją innych ludzi, musimy być takimi, jakimi nas widzą.