Kto czyta książki, żyje podwójnie.

 -Co to jest? - spytałam, krztusząc się.
Wiktoria odparła:
-Wódka.
Spojrzałam w swoje naczynie.
-Na pewno nie. Piłam już wódkę.
-Nie piłaś rosyjskiej.

 Po latach walki dostrzegamy, że to nie my wybieramy się w podróż, to podróż zabiera nas.

 Byli teraz złączeni nieodwołalnie. Od dnia, w którym przytknął swój długopis do jej skóry.

 Człowiek jest podły, do wszystkiego przywyka.

 Jestem samotnością.
Jestem wolnością.
Jestem lękiem.
Jestem psychologiem.
Jestem schizofreniczką.
Jestem narkomanką.
Jestem człowiekiem.
Kim jestem?

 Jakże mądrość jest profanowana przez nieuniknione banały.

 Takie właśnie jest życie - jedno wielkie kłamstwo. Iluzja, w której wszyscy odwracają wzrok i udają, że nie istnieje nic nieprzyjemnego, nie ma goblinów w ciemnościach, nie ma upiorów w duszy.

 Ja nie byłam gotowa na cierpienie.

 Wielkie rzeczy osiąga się wielkim kosztem.

 Być może jestem głupi, ale zostało mi jeszcze kilka komórek mózgowych, które starają się, jak mogą.