Zawsze możemy być uprzejmi dla tych, co nas nie obchodzą.

 Kobietę otwiera się słowami.

 Lepiej kochać, a potem płakać. Następna bzdura. Wierzcie mi, wcale nie lepiej. Nie pokazujcie mi raju, żeby potem go spalić.

 Życie praktyczne zawsze wydawało mi się najmniej wygodnym rodzajem samobójstwa.

 Jeśli chcemy, by wszystko pozostało tak, jak jest, wszystko się musi zmienić.

 Ciągle mi brakuje odwagi do życia lub samobójstwa.

 Mógłbym umierać w nieskończoność, wiedząc, że przy mnie jesteś,
ale nigdy rodzić się na nowo, nie wiedząc, że istniejesz.

 Na początku każdej wyprawy jest marzenie. Czasem wystarczy zdjęcie, zasłyszana historia i już wiemy, że właśnie to miejsce nas przyzywa. To właśnie tam chcemy być, pod tym, a nie innym niebem zasypiać, tych a nie innych ludzi spotykać. W sercu pojawia się tęsknota, którą uleczyć może tylko wyruszenie w drogę.

 - Gdybym przynajmniej był innym człowiekiem - powiedziałem. - Ale i to nie. Jestem najzwyklejszym z ludzi i nie umiem popełniać rzeczy szalonych.
Nie umiem przejść przez życie jak burza, mnożąc nienawiść możnych i rozpacz biedaków.
Nie umiem nic z tych rzeczy, które zachowują człowieka w pamięci innych. Lubię tylko szybko jeździć, czytać książki i trochę alkoholu od czasu do czasu.

Ale to już twoja rzecz, jeśli ci to wystarcza.

 Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.

 Niech was nie zwiodą ich ludzkie oblicza - żyjemy wśród trupów.