Zaraz, ale co mnie właściwie w nim tak ujmowało? Idzie ...

 ... jak lalka, która boi się oddychać, boi się żyć...

 Chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść,
za którą przestaje się być sobą.

 Największa wina jest w tym, kto nie chce słuchać prawdy.

 Ból jest stanem przejściowym. Duma pozostaje na zawsze.

 Jeśli nie dotrzymujesz słowa w małych sprawach, to nie dotrzymasz też w dużych.

 Szybko zawiązana przyjaźń kończy się często wrogością.

 Najwyraźniej ludzie byli hipokrytami. Bawiło ich posiadanie zwierzątek domowych ale, sami nie lubili, wręcz nienawidzili nimi być.

 Z tym, że wszystko się kończy. A to, co spokojne i normalne, z reguły kończy się pierwsze.

 ... nie ma nic bardziej niesmacznego niż starcy nie przyjmujący do wiadomości swoich ograniczeń.

 Tak jak oznaką obfitości jest wzajemność, tak oznakami ubóstwa są dominacja i zależność.