Zaraz, ale co mnie właściwie w nim tak ujmowało? Idzie ...

 Już sam znak paragrafu wygląda jak narzędzie tortury.

 Żałuję, cóż to za słowo. Poszedłbym na bosaka na koniec świata, gdyby można to odwrócić.

 Nie sztuką jest się zakochać. Sztuką jest przestać kochać wtedy, gdy serce nadal tego pragnie, a rozsądek podpowiada całkiem co innego.

 Uczymy się z naszych błędów, nie zwycięstw!

 Śniłam o Tobie. Śniłam, że błądzisz gdzieś w mroku, podobnie jak ja. Odnaleźliśmy się.

 Doliny piękne zostawmy szczęśliwym.

 Gdy dobrze, nie trudno dobrym być,
w trudach poznaje się bohaterów.

 Kiedy nic już nie ma, wszystko ci odebrano, pozostaje tylko nadzieja - nadzieja do samego końca.

 Błędy nie są od tego, żeby ich żałować, lecz żeby ich ponownie nie popełniać.

 Rozumiem, że nie da się uciec przed przeznaczeniem. Niepotrzebnie próbowałam.