Jesteś moja, Aniele. I nie pozwolę, by cokolwiek to zmieniło.

 Bo ja, będąc dzieckiem z uśpioną mową duszy, teraz usłyszałem cię.

 Dzieci myślą z mózgiem szeroko otwartym; dorastanie, jak zdążyłam zaobserwować, polega tylko na stopniowym zamykaniu go.

 Każdy człowiek powinien postrzegać siebie jako istotę której istnienie jest konieczne.

 Zawsze myślałem, że odważni ludzie nie czują strachu. Po spotkaniu
z Franciszką i jej córką zrozumiałem,
że ci odważni także boją się,
jak wszyscy. Tyle że nie pozwalają,
by strach kierował ich postępowaniem.

 (...) kontakt fizyczny ma w sobie wielką siłę.

 To, co umiera, nie zawsze pozostaje martwe.

 Chodź ze mną, mamy czas do końca świata.

 Kelner kiwnął głową i odszedł, powłócząc nogami i duszą.

 Chyba chodzi mi po prostu o to,
że życie szybko mija.
Coraz szybciej. Czasem zapominam, jaka jest pora roku albo nawet który jest rok. Więc najważniejsze jest wykorzystywanie tego co nam dane. Podejmowanie najlepszych możliwych decyzji. I radość z krótkich chwil, które spędzamy razem.

 Nigdy nie zapominaj, że dwie cienkie nici splecione razem są silniejsze niż jedna gruba.