To straszne urodzić się bez wyobraźni. Ciekawe, czy to leczą?

 To nie kwestia tego, kto mi pozwoli. Kwestia tego, kto mnie powstrzyma.

 Los, podobnie jak ogień, nie jest wybredny w tym, kogo unicestwia.

 No proszę, znów jestem zakochany, niebawem znów zaczną się kłopoty...

 Przyjemniej jest mieć ukochane, piękne myśli i przechowywać je w swym sercu jak skarby.
Nie chcę, by inni je wyśmiewali lub dziwili się im.

 Cały świat może przepaść, zginąć, spalić się, byleby żył on jeden.

 Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta.

 Kto wie, może właściwej drogi w ogóle dla nas nie ma.

 Boli tylko wtedy, gdy pozwolisz, żeby bolało.

 Kiedy umrę, wszystko co moje, będzie Twoje, poza marzeniami.

 Nie widziałem już nic
prócz ciemności.