Normalność nie trwa zbyt długo.

 Kto się rozczarowuje wolnością, ten ją zdradza i sam sobie wystawia świadectwo skretynienia.

 Wszyscy tęsknimy za kimś, z kim moglibyśmy wspólnie nieść szczególne brzemię bycia żywym.

 Miłość nie kieruje się rozsądkiem.

 Jeśli tak właśnie wygląda życie, po co w ogóle wstawać z łóżka?

 Bo skrywa się we mnie pięćdziesiąt twarzy szarości.

 Jest się tylko tym, co się pamięta.

 Wiedziałam,że to mężczyzna,który nauczy mnie życia. Nawet jeśli w końcu złamie mi serce.

 Wybaczając, stajemy się gotowi
do tego, by pozwolić sobie i innym na bycie po prostu ludźmi.

 Bluźnierstwo zniewagą okrywa jedynie tego, kto sięga po nie, by szydzić z innych.

 Czymże jest przeszłość, jeśli nie tym, co sami postanawiamy pamiętać.