Człowiek powinien się uczyć na cudzych błędach, bo sam wszystkich ...

 Ciesz się tym, co nie cieszy
Nawet gdy to jest cierń
Niech życie rozśmiesza
Przez lata, bez przerw
Bo przecież życie piękne jest

 Kto wie, może właściwej drogi w ogóle dla nas nie ma.

 Naród polski nie Kant, subtelnością rozumowania nikt go jeszcze nie wzruszył.

 Ci pozornie ostatni są u mnie pierwszymi.

 Nim prawda buty wzuje, kłamstwo pół świata przebieży.

 Dla niego czas wlecze się niemiłosiernie, dla niej pędzi jak szalony. Na tym polega różnica między ludźmi. A przynajmniej jedna z różnic.

 Miłość to czasownik.

 Nie bój się mówić, że kochasz.

 To ciągła bliskość, a nie separacja sprawia, że miłość przemija.

 Teraz wiem, że gdybyśmy po prostu odrabiali lekcje, kładli się spać przed dwunastą i wstawali na poranne zajęcia — gdybyśmy żyli jak normalni ludzie — uniknęlibyśmy z powodzeniem wielu niedorzeczności. Bylibyśmy zbyt zajęci pogonią za celowym życiem, by uczestniczyć w drugorzędnych melodramatach. Ale nie należeliśmy do normalnych ludzi. Byliśmy zdesperowani
i stuknięci, wszyscy, co do jednego.