Czasem największym darem, jaki możesz komuś ofiarować, jest wolność.

 Żyłam z ludźmi, więc jestem zła.

 (...) miotani życiem szamotamy się między pragnieniem a rzeczywistością.

 Boję się zapomnienia - wyznał bez chwili wahania - Boję się tego jak ślepiec ciemności.

 Pamięć to okrutna dama, z która wszyscy musimy nauczyć się tańczyć.

 Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.

 Zaufaj mi, jestem geniuszem.

 Choć to szaleństwo,
Lecz jest w nim metoda.

 Trzeba czasem dać upust uczuciom. Jeżeli się tego nie robi, zatrzymuje się wewnętrzny nurt.

 Nie widziałem już nic
prócz ciemności.

 Tęsknota za człowiekiem to najgorsza kara jaką można dostać od życia.