Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak ...
Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak wielkie brzemię.
Życie nie było po to, by rozpaczać nad tym, co się straciło. Było po to, by się cieszyć tym, co się miał,o niezależnie od tego, jak długo miało się to mieć. O ile zawsze straszne było stracić kogoś drogiego, daleko bardziej straszne, było nigdy go nie mieć.
Groził, że cię zamorduje i z pewnością dotrzymałby słowa. Miał cię, a więc i mnie także.
Siedzimy zasłuchani i zauroczeni jak zawsze, gdyż dobre opowieści mają to do siebie, że ich magia nigdy nie blaknie.
Bohater, który uwolni księżniczkę z wieży, w zasadzie nie ma wyboru. Musi spędzić
z nią resztę życia.
Gwałtowny ogień szybko się spala. Trudno nad nim panować i potrafi wyrządzić wiele zniszczeń.
Wszystko, co warte zachodu jest przerażające.
Rzymianie rządzą światem, a kobiety Rzymianami.
Miłość nie może trwać wiecznie, tak samo zresztą jak jej brak.
"Dlaczego?" to pytanie, które jest zawsze głębsze od odpowiedzi.
Ilekroć wyrzekasz się czegoś, wiążesz się z tym na zawsze.