
Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak ...
Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak wielkie brzemię.
Umysł rozkazuje ciału i ono jest posłuszne. Umysł rozkazuje sobie samemu i natrafia na opór.
Nikt nie zobaczy jej łez przez serce płynących i nikt nie usłyszy skargi z warg zaciśniętych głucho.
Nie przynosimy niczego na ten świat, a już bankowo niczego nie zabieramy.
Nie znam odpowiedzi, ale kilka dni temu nie wiedziałem, że są pytania.
Wielkie grzechy szybko się zapomina. To te małe nie dają ci spać po nocach.
Żyję już dostatecznie długo na tym świecie - odparł -
żeby wiedzieć, że niczego nie mogę być pewien na sto procent!
Różnica między życiem a filmem polega na tym, że scenariusz musi mieć sens, a życie nie...
Ciasno w głowie, przestronno w gębie.
Nic i nikt nie dostaje już drugiej szansy, chyba żeby poczuć wyrzuty sumienia.
Miłość jest jak wędlina: jest salami i jest mortadela.