Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak ...

 Z drobnego krzewu wahania wzrosło wielkie drzewo rezygnacji.

 Wystarczy tak mało, niedostrzegalny powiew wiatru, by sprawy lekko się przesunęły i to, za co jeszcze przed chwilą człowiek gotów był oddać życie, nagle ukazuje się jako pozbawiony treści bezsens.

 Nie rób sobie nadziei, a nikt cię nie zrani. Nie ufaj i nie kochaj, a nikt cię nie zrani. Złam własne zasady.

 — Kochasz mnie, więc mnie zabijasz?
— Kocham cię i to mnie zabija.

 Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.

 Już naprawdę nie ma nic oprócz tuczarni i kościołów.

 Cieszę się, że już za kilka snów będziesz znów bliżej.

 Jak to się dzieje, że nikt mnie nie rozumie, a wszyscy mnie uwielbiają?

 Rzeczywistość jest tym, co sam stwarzasz.

 Miłość jest sprzecznością.