
Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak ...
Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak wielkie brzemię.
Ach, ta boleść. Och, ten ból. Zawsze pada. W duszy mej.
On jest martwy! Nie życzę sobie martwych na moim cmentarzu!
"Nie wiedzieć" to "żyć w zagrożeniu".
Źle jest po omacku dobijać się do życia. Spróbuj pojąć, że wszystko ma odpowiedni czas i miejsce.
Są jakieś granice bólu, który można wytrzymać.
Zbombardować mi ten las na 100 jardów w głąb. Muszę mieć czym oddychać!
W życiu każdego człowieka przychodzi jeden moment prawdziwej miłości.
Wiele lat trzeba krążyć po świecie, zanim się zrozumie, że - Bóg prowadzi.
„Stracić kogoś kochanego to zmienić swoje życie na zawsze. Nie przeżyjesz tego, bo "to" jest osobą, którą kochasz. Ból przemija, spotykasz nowych ludzi, ale pustka nigdy się nie wypełnia. Jakżeby mogła? Śmierć nie osłabia wyjątkowości kogoś, kto znaczył aż tyle, aby go opłakiwać.”
[…] poznałem już emocje i poznałem nudę. Nuda była lepsza.