Kiedy przestajemy wierzyć własnym myślom, życie nabiera lekkości.

 Oczy, w których nie widać duszy, są przerażające dla oczu, z których dusza wyziera.

 
Kiedy nasze dziecko odjeżdża- dokądkolwiek- to zawsze jest za daleko.

 Być może umiemy latać. Wszyscy. Jak mamy się o tym dowiedzieć, jeśli nie skoczymy z jakiejś wysokiej wieży? Żaden człowiek nie dowie się na co go stać dopóki nie skoczy.

 Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.

 Należę do mojej ukochanej, a moja ukochana należy do mnie.

 Człowiek czasem ma już dość uciekania. Świat staje się bardzo mały, kiedy nie masz się gdzie podziać.

 Chcąc mieć szczęście, trzeba oddalać myśli od nieszczęścia.

 Ten pocałunek był jak szept, jak najdalszy od krzyku.

 Człowiek nie zawsze wie, jakie rozwiązanie jest najlepsze.

 Miłość – najbardziej zdradliwa choroba na świecie: zabija cię zarówno wtedy, gdy cię spotka, jak i wtedy, kiedy cię omija. Ale to niedokładnie tak. To skazujący i skazany. To kat i ostrze. I ułaskawienie w ostatnich chwilach. Głęboki oddech, spojrzenie w niebo i westchnienie: dzięki ci, Boże. Miłość – zabije cię i jednocześnie cię ocali.