Nie jesteśmy dziećmi [...] Nie wierzymy w bajki. A gdyby ...

 Łatwo jest wierzyć w siebie, gdy się kłamie, ponieważ wtedy mówi się o kimś innym.

 Tu widzę, jak pięknie rośnie moja trumna, zobacz no te sosny.

 Życie w skrytości, życie w szczęśliwości.

 Nie bój się. Nie pozwól, by to zauważyli.

 Od kiedy zacząłem myśleć samodzielnie, nie zadowalało mnie proste szczęście kota wygrzewającego się w słońcu.

 [...] bezinteresowność i odwaga nie tak bardzo się różnią.

 Zawsze uważałem, że kształcenie polega na tym, by uczyć prawa do własnego zdania-powiedział Keating.

 Jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka.

 Dopiero kiedy wszystko stracisz, będziesz mógł coś osiągnąć.

 Mamy bilet tylko w jedną stronę, a to jest stacja końcowa.