To moje życie i minuta po minucie dobiega ono do ...

 Sama broń nie wystarcza, by utrzymać w świecie pokój. Najważniejsi są ludzie.

 To całkiem ludzkie, wierzyć, że w innym miejscu i czasie było lepiej niż tu i teraz.

 Wiem, że nie jestem piękna, wiem, że jestem przeciętna, ale ty i ja jesteśmy z tej samej gliny ulepieni i sprawiasz, że promienieję.

 Na horyzoncie zawsze czeka nas coś niemiłego.

 Gdzie dziś są przyjaciele,
co tu byli obok mnie?
Trzeba żyć, nie wolno poddawać się.

 Zamierzam złożyć mu propozycję nie do odrzucenia.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.

 Ani drogi do nieba, ani bramy do ziemi.

 W dziesięć lat można poruszyć nawet góry.

 Rany, które się nie goją, można opłakiwać tylko w samotności