Co po nas zostanie: rdza i miliard głuchych smartfonów.

 Tylko słowo nadaje rzeczom istnienie realne

 Te dwa krótkie słowa są moją manną z nieba.

 Byłem pewien, iż Bóg nas oszukał.

 Boimy się tego, co najbardziej jest do nas podobne.

 Nie wynika nigdy nic dobrego z tajenia prawdy, bodaj najbardziej przykrej prawdy.

 W moim upadku do piekła znalazłam kawałek raju.

 Schowawszy się w toalecie przed czarnymi, oglądałem się w lustrze i rozmyślałem nad tym jak szalenie trudno jest być sobą. Widziałem w lustrze swoją śniadą , surową twarz, szerokie kości policzkowe-tak wydatne jakby mięso pod nimi wyrąbano siekierą-czarne oczy, surowe i grożne niczym oczy taty lub oczy groznych, bezlitosnych Indian pokazywanych w telewizji , i myślałem sobie ,to nie ja , to nie moja twarz. Nie byłem sobą kiedy starałem się z nią utożsamić. Nie, nie byłem-dopasowywałem tylko zachowanie do swojego wyglądu ,robiłem to czego po mnie oczekiwali. Ale chyba nigdy nie byłem sobą.

 Drogi wcale nie muszą dokądś prowadzić. Muszą tylko gdzieś się zaczynać.

 Szczęśliwe zakończenie to luksus na jaki może pozwolić sobie fikcja.

 Podróżować znaczy żyć. A w każdym razie żyć podwójnie, potrójnie, wielokrotnie.