"A ty czekałaś na deszczu Na łzy, które moje serce ...

 Wiadomo, smutek uszlachetnia, sprawia, że nie oceniamy innych ludzi zbyt surowo.

 Peter zawsze uprawiał ból, sadził go, żywił i pochłaniał łakomie, gdy dojrzał.

 Człowiek niechętnie wierzy w
cudze cierpienie (jak gdyby ono
było jakimś zaszczytem)

 Ten, który kocha, powinien dzielić los tego, kogo kocha.

 Ludzie w rozpaczy nabierają nadludzkich sił.

 Strach przed nieznanym budzi przerażenie w najczystszej formie.

 Tego co przeznaczone, tego się przecie i tak nie uniknie.

 Kłamstwo nie miałoby sensu, gdyby prawda nie została uznana za niebezpieczną .

 Normalny człowiek nie robi rzeczy, których musiałby się wstydzić.

 Nawet najczarniejsza noc w twoim życiu ma swój koniec. Musisz tylko doczekać świtu.