Dotyk jej dłoni nadal przypomina muśnięcie anioła.

 Tańcz, kiedy śpiewa księżyc i nie płacz z powodu kłopotów, które jeszcze nie nadeszły.

 Życie samo w sobie jest niewyjaśnioną zagadką.

 Po każdym dniu trzeba postawić kropkę, odwrócić kartkę i zaczynać na nowo...

 Słońce stanęło w zenicie: Oglądam się na przebytą drogę: to ma być moje życie? Patrzeć się na to nie mogę!

 - Czyli jest pan bibliotekarzem.
Starzec spuścił na chwilę wzrok.
- Wolę określenie depozytariusz wiedzy.

 Czasami trzeba cierpieć,
żeby zrobić to, co trzeba.

 - Rose jest twarda. Poradziłaby sobie.
- Nie widziałeś, jak cierpiała – odparła z uporem. –
Płakała.
- I co z tego? Wszyscy czasem płaczą. Ty również.
- Ale nie ona.

 - Ludzie kochają to, co czego są przyzwyczajeni.
- Nie. (…) Ludzie powinni kochać to, co potrzebuje miłości. W ten sposób mogą to uratować.

 Co cię nie zabije,
to cię wzmocni.

 Jest coś gorszego, niż nie móc dzielić się radością z ukochaną osobą: nie móc jej pocieszyć, kiedy jest smutna.