Jeśli odlecisz za daleko, możesz połamać skrzydła.

 To dziwne uczucie, nie wiedzieć,
kim się dokładnie jest.

 Nie ma wszak nic bardziej niebezpiecznego niż przestraszony idiota.

 Czy ja wariuję? Czy tak to się zaczyna? Czy jestem jak ten ręcznik papierowy, który po zmoczeniu rozlatuje się, rozpada? Cienka błonka normalności.

 Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, którego się nie przeżyło.

 Człowiek nie rozwija się, słuchając innych. Dzieje się to, kiedy sam działa i doświadcza różnych rzeczy.

 Bo czymże jest twoja dusza? Co ona warta? Toż to śmietnik przeżyć, śmietnik uczuć, śmietnik wyobrażeń i myśli, który spalę w czystym ogniu.

 
Jeżeli po moim wyjściu zaalarmuje pani zamek, nigdy nie dokończy pani tego sweterka.

 O, jak okrutna bezbożna pobożność.

 Skoro tęsknię, to znaczy, że cię kocham!

 Była dla niego tylko epizodem. Znaczyła tyle, co dym z papierosa...