Bycie martwym to niewiele więcej niż stan umysłu.

 Trzeba dopuścić w sobie nieco szaleństwa, kto nie chce popaść w tyleż więcej głupoty. Tak powiadają i przepisy mistrzów, i jeszcze więcej, ich przykłady.

 Nie wolno być zbyt spontanicznym. Nie wolno biec i wołać. Trzeba się zatrzymać, zamilknąć i pomyśleć, a najlepiej zapomnieć i nic nie czuć...

 Gdy wielu pracuje razem, każde zadanie staje się łatwiejsze.

 Tak trudno jest być dobrym dla świata, który przez całe życie darzył nas wyłącznie nienawiścią.
Tak trudno jest widzieć dobro w świecie, który zawsze budził w nas strach.

 Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.

 Och, historia... To przecież w przeszłości.

 Nie można schronić się w bezdennej przepaści - można się w nią jedynie rzucić.

 Kogo widzimy, kiedy widzimy samych siebie?

 Stare przyzwyczajenia mają długie życie.

 Najgorszy ból to ten, który sami sobie zadajemy.