Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść, to- przecież ...

 Może rzeczywistość zależy od naszego na nią spojrzenia? Każdy widzi dokładnie to, co chce widzieć.

 Musimy używać czasu jako narzędzia, nie jako leżanki.

 Chodzę spać sama i sama się budzę. Dużo spaceruję. Pracuję, dopóki nie zacznę padać ze zmęczenia. Obserwuję, jak wiatr bawi się śmieciami, które przez cała zimę leżały ukryte pod śniegiem. Wszystko wydaje się bardzo proste, dopóki nie zaczynasz się nad tym zastanawiać. Dlaczego nieobecność tak bardzo potęguje miłość?

 Chodź ze mną albo zabiję każdego, kogo kochasz.

 Na tym polega problem z piciem. Gdy wydarzy się coś złego, pijesz, żeby zapomnieć. Kiedy zdarzy się coś dobrego, pijesz, żeby to uczcić. A jeśli nie wydarzy się nic szczególnego, pijesz po to, żeby coś się działo.

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Póki nas ktoś pamięta, wciąż żyjemy.

 Każda chwila oceniana jest pod względem tego, jak ma się do naszego bagażu z przeszłości.

 Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez niż wspomnienia o tych złych?

 Kochał najbardziej wtedy, kiedy krzywdził.