I musiałem przeżyć to, co przeżyłem, bo na końcu tej ...

 Wszechświat nie spiskuje po to, by zaprowadzić człowieka w jakieś konkretne miejsce

 Naród polski nie Kant, subtelnością rozumowania nikt go jeszcze nie wzruszył.

 Urok pierwszej miłości polega na naszej niewiedzy, że to się może kiedyś skończyć.

 Ten, który kocha, powinien dzielić los tego, kogo kocha.

 Nikt nie jest bardzie ślepy od tych, co chcą przejrzeć na oczy.

 Bo im się więcej wie, tym mniej się człowiek boi.

 No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). Mogła równie dobrze powiedzieć ogniowi: „Nie pal się”.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, będziemy się mylić.

 Potrzebne jej było nie moje ramię,
a jakiekolwiek ramię. Potrzebowała nie mego ciepła, a ciepła drugiego człowieka. Poczułem się winny, że ja to tylko ja.