I musiałem przeżyć to, co przeżyłem, bo na końcu tej ...

 Mężczyźni, chociaż są to wyjątki, także czasami myślą.

 Moim zdaniem większość niespodziewanych zdarzeń, jakie nam się przytrafiają, jest w rzeczywistości podświadomie sprokurowana przez nas samych.

 A mnie beszczelnie kochaj, choć smutne śpiewki przędę, bo przecież będę, no przecież będę.

 A w serce moje wstąpił wiatr i tam on zamieszkał, i szumi.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Serce nie jest myślącym organem.

 Prawdziwa miłość to rozmowa, która trwa całe życie.

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 To bardzo źle być pomiędzy, gdyż wówczas nie przynależy się nigdzie.

 Twoja muzyka nie wiedzie ku muzyce, lecz ku temu, co ludzkie.