Wreszcie zrozumiałem, co to znaczy ból. Ból to wcale nie znaczy dostać lanie, aż się mdleje. Ani nie znaczy rozciąć sobie stopę odłamkiem szkła tak, że lekarz musi ją zszywać. Ból zaczyna się dopiero wtedy, kiedy boli nas calutkie serce i zdaje się nam, że zaraz przez to umrzemy, i na dodatek nie możemy nikomu zdradzić naszego sekretu. Ból sprawia, że nie chce nam się ruszać ani ręką, ani nogą ani nawet przekręcić głowy na poduszce.
Człowiek czasem kłamie, bo nie ma innego wyjścia.
Sensem podróży nie jest dotarcie do celu, lecz odwaga, by w nią ruszyć.
To niemożliwe, a co więcej - nieprawdopodobne.
Jeśli ośmielimy się patrzeć uważnie, możemy ujrzeć znacznie więcej.
Ludzie tak bardzo lubią oszukiwać się wzajemnie, że wymyślili rząd, by robił to za nich.
Przyjaźń rodzi się w momencie,
gdy jedna osoba mówi do drugiej:
"Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".
Normalny człowiek nie robi rzeczy, których musiałby się wstydzić.
Przez resztę życia ludzie owi wegetują
i trwonią swoje zdolności na to, co nazywa się lekturą łatwą. (...) Są osoby, które podobnie jak kormorany i strusie mogą strawić wszelkie bzdury tego rodzaju, nawet po najbardziej sytym mięsnym obiedzie z jarzynami,
albowiem nie znoszą, gdy coś się marnuje.
Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie.
Cholera, nienawidzę nadziei bardziej niż Gargamel smerfów.
