Wreszcie zrozumiałem, co to znaczy ból. Ból to wcale nie znaczy dostać lanie, aż się mdleje. Ani nie znaczy rozciąć sobie stopę odłamkiem szkła tak, że lekarz musi ją zszywać. Ból zaczyna się dopiero wtedy, kiedy boli nas calutkie serce i zdaje się nam, że zaraz przez to umrzemy, i na dodatek nie możemy nikomu zdradzić naszego sekretu. Ból sprawia, że nie chce nam się ruszać ani ręką, ani nogą ani nawet przekręcić głowy na poduszce.
Nie ma przygody na zewnątrz. Przygoda jest tylko wewnątrz człowieka.
Czuł się zupełnie sam. Przeszłość była martwa, przyszłość niewyobrażalna.
Mogę zadać panu oczywiste pytanie?(...) Skoro Bóg istnieje i są na to niepodważalne dowody, dlaczego dopuścił do Holocaustu? Gdzie wtedy był?(...) Moja odpowiedź brzmi tak: Bóg tam był, Catherine, był i płakał.
Nigdy nie patrz na nikogo z góry!
Chyba, że pomagasz mu wstać.
W pewnej norze ziemnej mieszkał sobie pewien hobbit.
I gdy tak myślę, to tak rozpaczliwie tęsknię za Tobą, że chce mi się płakać. I nie jestem pewien, czy z tego smutku, że tak tęsknię, czy z tej radości, że mogę tęsknić.
[...] na zalanej słońcem łące, daleko od utartych ścieżek codziennego życia.
To, że Romeo kochał Julię, nie oznacza, że musiał przepadać za całą jej rodziną.
Tajemnice są po to, by pozostały tajemnicami.
I jeśli w tygodniu przed świętami staniesz przed witryną i pomyślisz jakieś życzenie, dostaniesz to, czego pragniesz.
