Zapamiętaj ten dzień... on jest bowiem początkiem wieczności.
Świat jest już tak urządzony, że ci co na górze zawsze kradną.
Kiedy jestem w ciemnościach, chcę myśleć że jestem w świetle, z tobą.
Jestem jak przesadzona roślina, której korzenie zostały na starym miejscu.
Im większa przyjemność,
tym wyższą cenę trzeba
później zapłacić.
Nie mów o tym co cię nie dotyczy abyś nie usłyszał czegoś co cię nie ucieszy.
Może kiedy wszystko zostało już powiedziane i przesądzone, chcę się łudzić, że jestem człowiekiem.
Nie ma takiego wielkiego czynu, który by nie powstał z jakiegoś wielkiego marzenia.
Czy ja tylko nie jestem przypadkiem zupełnie zwykła, mała, pospolita smutna świnia?
Trzeba się podnieść i iść. Zawsze trzeba iść.
Jak się nie ma gdzie iść,
tym bardziej.
