Właściwie wszystko jest na swoim miejscu, czegoś jednak ogromnie brak.

 Samodoskonalenie to największa przygoda.

 Są wokół Nas ludzie, którym na Nas zależy i których możemy zranić albo nawet zniszczyć swoim postępowaniem.

 Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.

 Zbyt ona piękna, zbyt mądra zarazem. Zbyt mądrze piękna stąd istnym jest głazem.

 Nie chcę zabijać czasu. Chcę chwytać go mocno i odciskać swój ślad na świecie.

 Nie można logicznie udowodnić, że coś jest piękne, trzeba to po prostu odczuć.

 ziemi
oddać siebie
tak bardzo
że już niczym nie zostać
i nigdzie.

 Cały świat jest straszliwie przepełniony wspomnieniami tej, która istniała i którą stracił.

 Młodość już taka jest, sama ustala granice wytrzymałości, nie pytając, czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.

 Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości.