Co się stało z przygodami serca? Zabiły je ciemne przygody życia.

 ...ludzi najbardziej oburzają przywary, które są lustrzanym odbiciem ich własnych.

 Świat przetrwał jakoś nazizm, bomby atomowe i muzykę współczesną.

 Kończą mi się litery. Nie mam już ani słowa. Ktoś obrabował mnie z całego słownika. Wiem, że słowa potrafią ranić. Ale nie sądziłam, że mogą zabić.

 Czuję się jak powietrze. Jestem, ale mnie nie ma.

 Ludzie jako całość na długo nie mogą być dobrzy, zło znów się podkrada i nas zatruwa.

 Myśleć znaczy niszczyć.

 Kochajmy się, ale nie próbujmy posiąść się nawzajem.

 Lepiej kochać, a potem płakać. Następna bzdura. Wierzcie mi, wcale nie lepiej. Nie pokazujcie mi raju, żeby potem go spalić.

 Prawda jak oliwa – zawsze na wierzch wypływa.