Dla artysty chroniczny ból może stanowić dar.

 Słuchaj mnie uważnie, panie Garron, bo właśnie mówię ci, że cię kocham.

 Umiejętność skupienia się jest cenna. Życie bez niej, to jak niewidzenie, choć ma się otwarte oczy.

 Zmarli mają tę zaletę, że nie wymagają natychmiastowej pomocy.

 Każdy musi pójść za własnym przeznaczeniem.

 Wieczność trwała bez końca, konsekwentna w swoim niemijaniu, sekunda za sekundą.

 Nie należy obarczać wroga winą za nasze błędy.

 Gdy świat się przewraca, najważniejsze, żeby stanąć na głowie jako pierwszy.

 Prawda była taka, że szczęście i ja od bardzo dawna nie byliśmy ze sobą w najlepszych stosunkach.

 Nie dostaje się mądrości w darze, trzeba ją odkryć samemu po wędrówce, jakiej nikt nie może podjąć za nas ani jej nam oszczędzić, bo ona jest spojrzeniem na świat.

 Czyżby na cud czekała? Zapewne tak. Czyż jednak nie są to oznaki obłędu?