Żyć bez celu to znaczy pozwolić przygodzie rządzić sobą.

 Liczyłam na to, że go zobaczę... Że on tchnie we mnie życie, przypomni mi... mnie.

 Lepiej czytać przy jedzeniu, niż nie czytać wcale.

 – Powiedz mi, jak mnie kochasz.
– Powiem.
– Więc?
– Kocham cię w słońcu. I przy blasku świecy.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie –
nawet wtedy gdy ci łyżka spadnie.

 Kocham ją teraz tak, jak kochałem przed kochaniem teraz.

 Płacze tak urywanie, paskudnie, jak płacze mężczyzna,
kiedy się zdaje, że ma w sobie jakieś zwierzę,
które nim potrząsa

 Jutro pomyślę, jak go odzyskać. Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy.

 Ale zawsze nadchodzi godzina w historii,
kiedy ten, co ośmiela się powiedzieć, że
dwa i dwa to cztery, jest karany śmiercią.

 Nienawidzę tulipanów. Są zbyt piękne, kiedy są żywe, i wyglądają strasznie martwo, kiedy zwiędną. Ale tak naprawdę to nienawidzę ich dlatego, że wiem, jak smakują. W czasie wojny, pod koniec, gdy niczego już nie było, jedliśmy je, jedliśmy cebulki tulipanów.

 Cudze błędy mamy na oku, nasze poza nami.

 Zostawić nas z Erikiem to jak wynająć opiekunkę, która spędza czas na ostrzeniu noży.