Piszę – i mówię – aby dowiedzieć się, co myślę.

 Może cierpienie jest użyteczne, może otwiera przed człowiekiem inne horyzonty (...) może nie jesteśmy w stanie pojąć sensu tego, co nas spotyka.

 W życiu jak w powieści - wszystko zatacza koło.

 Cnota zdobi ciało, bogactwo izbę.

 Bóg, którzy jej strzeże, ma czasami ręce splamione krwią.

 Jedzenie mnie zabija, niejedzenie również.
Więc co mam zrobić?

 Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, tak długo będziemy się mylić.

 Albo się pomyliłeś, albo jesteś pomylony.

 Ale zakochać się to nie znaczy kochać. Zakochać się można nienawidząc.

 Szkoda siebie na nieaktualne cierpienia.

 To człowiek, a nie Bóg stworzył ideę grzechu pierworodnego.