Prawda zawsze zwycięża.

 Trzeba w ogóle mieć serce, żeby można je było złamać.

 Czasem, gdy człowiek chce prawdy, musi jej zażądać.

 Twoje nagie ciało powinno należeć tylko do tych, którzy zakochują się w twojej nagiej duszy.

 Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie akceptując jej lub nie dostrzegając. Wtedy musimy czekać następne wcielenie, żeby się z nią ponownie odnaleźć. I przez własny egoizm skazujemy na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność.

 Co za wiele, to niezdrowo.

 Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 Wolnym bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy jest samotny.

 Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.

 Nie jest ładne to, co ładne, lecz ładne, co się podoba.

 Widzę to, co chcę widzieć, pomyślała. Powinnam szukać prawdy w ciemności, a nie tam, gdzie jest jasno.