Czasami życie naprawdę przypomina film.

 Człowiek nie dostrzega ważnych chwil w życiu, rozumie to dopiero wtedy, gdy jest już za późno.

 Ale to nie były łzy, to złamane serce wycieka mi przez pory.

 Śmierć to ostateczne więzienie i tam właśnie zmierzasz.

 Wiem, że emocje tak naprawdę nie są przechowywane w sercu. Musi jednak gdzieś w nas istniec dla nich jakieś miejsce. To miejsce ma poszarpane i ostre krawędzie, dopóki ktoś nas nie pokocha. I wtedy, zupełnie jak szorstki kamień dotykany przez rzesze ludzi, po latach owe krawędzie stają się gładkie.

 Ludzie nie lubią jedynie tych łgarzy, co kłamią lepiej od nich.

 Firmament, to wymyślna nazwa na masę niczego.

 Żeby naprawdę żyć, trzeba naprawdę kochać.

 Nic nie przyprawia o poczucie takiej bezradności, jak rozpacz drugiej osoby.

 To, że ludzie umierają, nie znaczy, że razem z nimi umiera nasz gniew.

 Problem w tym, że czasem słowa są jak strzały. Kiedy je wystrzelisz, nie ma już odwrotu.