Czasami życie naprawdę przypomina film.

 Mądry człowiek nie obraża się, tylko od razu zaczyna planować zemstę.

 Życie to taki dziwny prezent.
Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka.
I próbuje się na nie zasłużyć.

 Jeśli nie wiesz czego chcesz, to masz to czego nie chcesz.

 Jestem pewny, że masz bielmo, i to nie na oczach, ale na mózgu...

 Szkoda siebie na nieaktualne cierpienia.

 Ja tylko walczę o siebie,
ja tylko nie chcę umierać,
ja tylko pragnę pokochać.

 Żyje się tylko raz, lecz jeśli zrobi się to dobrze, ten raz wystarczy.

 Płakać można tylko przy kimś, komu się ufa.

 I nie wierz tym, którzy mówią, że zemsta jest słodka i masz do niej prawo, gdy ktoś Cię skrzywdzi. Masz prawo się bronić, ale nienawiść wyzwala zbyt dużą energię. Złą energię. Nigdy nie wiadomo, w jakim kierunku pomknie i w kogo uderzy...

 Gdy błądzimy po lesie, przychodzi taki moment, że zaczynamy się w nim czuć jak w domu.