Jedyną rzeczą gorszą od spędzenia życia z tobą jest życie ...

 Żyjesz wśród ludzi zatem wszystko co cenne trzymaj w ukryciu i tam jest twój dom gdzie skarby twoje.

 Gdzie jest miłość, panuje nieporządek. Doskonały porządek uczyniłby ze świata cmentarz.

 Przyjaciele często okazują się wrogami a obojętni nagle wyciągają pomocną dłoń.

 Życie uczy niewielu rzeczy oprócz tej jednej. Nie ma drogi powrotu.

 Grunt nie przywiązywać się do niczego. Do czego się przywiążesz, to chciałbyś zatrzymać. A zatrzymać w życiu nie można nic.

 Nie płacz w liście, nie pisz że los ciebie kopnął, nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia, kiedy Bóg drzwi zamyka - to otwiera okno.

 Życie, jakkolwiek wspaniałe, jest jednak na końcu trochę marne.

 Odebrali mi wszystkie siły, kiedy nauczyli mnie, że jestem nikim.

 Doskonałość jest zimna i boi się zbliżenia.

 Lecz dlaczego człowiek się w ogóle przyznaje? Dlaczego obnaża się słowami? Ponieważ trudno dłużej wytrzymać w ryzach wstydu, nie sposób dalej znosić pancerz zasad, gorset obyczajów, łańcuch obaw i względów.