Nigdy nie płacz po niczym, co nie może zapłakać po ...

 Nigdy nie kieruj się strachem! Strach ogłupia!

 Skoro każde dziecko jest idealnym cudem, to życie w zasadzie jest procesem niszczenia.

 Staram się, jak mogę, rozmyślam o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Słyszałem, że odwaga i szaleństwo są kuzynami.

 Obietnice - nawet te niezobowiązujące - pozostają człowiekowi w pamięci.

 Ludzie są gotowi wierzyć
we wszystko, tylko nie w prawdę.

 Ogień, powstrzymywany we mnie, czasami wydziera się z zamknięcia i padam ofiarą własnych płomieni, a gdy jestem pogrążony w płomieniach, parzę innych.

 Nie chodzi o Ciebie. To dar. Nie można na niego zasłużyć, bo wtedy przestałby być darem.

 Niech poczucie winy nauczy cię, jak postąpić następnym razem.