Nie ma takiego gniewu, który by trwał wiecznie.

 Kto żyje w strachu, nigdy nie będzie wolny.

 Była to miłość od pierwszego wejrzenia, od ostatniego wejrzenia, od każdego, wszelkiego wejrzenia.

 Nie ma granic podłości, na jaką się zdobyć może prawdziwa, wielka miłość.

 Na ustach imię boże, a w duszy myśl o rabunku.

 Pragnienie jest słodkie i wzmaga się, kiedy człowiek nie może dostać tego, czego rozpaczliwie pożąda.

 Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nie trać nigdy światła nadziei.

 Czy miłość nie nakazuje dbać przede wszystkim o drugiego człowieka? -Poświęcenie jest miarą każdej miłości.

 Przyjaźń czyniła człowieka bezbronnym i wystawiała go na atak.

 Trzeba mieć niemało odwagi, aby się ukazać takim, jakim się jest naprawdę.

 Człowiek ma cenę.