Niezależnie od obrotu Ziemi wszyscy żyją w snach.

 Umiem się uśmiechać, a nie umiem być szczęśliwa.

 To siebie nigdy nie spotkałam, siebie, której twarz wykleja wnętrze mojego umysłu.

 Literatura poważna nie jest po to, żeby ułatwiać życie, tylko po to żeby je utrudniać.

 To moje wspomnienie nie ma daty, podobnie jak ptaki fruwające po niebie nie mają imion.

 Wszystkie godziny ranią, ostatnia zabija.

 Ekstrawagancja! Cóż, zależy od tego,
do jakiej zagrody człowieka wpędzono.

 Własne nieszczęście boli najwięcej.

 Kiedy przestajemy wierzyć własnym myślom, życie nabiera lekkości.

 Zewnętrzne piękno byłoby puste, gdyby nie piękno serca.

 Czy można żałować rzeczy, która choć niemądra, była piękna?