Kocham (...) Nienawidzę tego słowa, ale tak jest.

 "– Czy opuścił Cię kiedyś ktoś, kogo kochałaś?
– Owszem. Zawsze ktoś kogoś opuszcza. Czasem ten drugi cię ubiegnie.
– I co wtedy zrobiłaś?
– Wszystko. Wszystko, ale to nic nie pomogło. Byłam strasznie nieszczęśliwa.
– Długo?
– Tydzień.
– To niedługo.
– Cała wieczność, jeśli się jest naprawdę nieszczęśliwym. Każda cząstka mojej istoty tak była nieszczęśliwa, że kiedy tydzień minął, wszystko się wyczerpało. Moje włosy były nieszczęśliwe, skóra, łóżko, nawet suknie. Nieszczęście wypełniło mnie tak całkowicie, że nic poza nim nie istniało. A kiedy nic już nie istnieje, nieszczęście przestaje być nieszczęściem, bo nie ma go z czym porównać. I wtedy następuje kompletne wyczerpanie. I wtedy to mija.
Powoli zaczyna się żyć na nowo."

 Nikt nie będzie mi mówił, jak mam żyć, bo nikt za mnie nie umrze.

 Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.

 Kiedy spada śnieg i wieje biały wiatr, samotny wilk umiera, ale stado przeżyje.

 Nieraz człowiekowi wydaje się, że coś trwało bardzo długo, podczas gdy w rzeczywistości była to tyko chwila.

 Źródłem siły nie są możliwości fizyczne. Jest nią niezłomna wola.

 Nie czekaj,aż inni dadzą Ci szczęście. Będziesz czekać wiecznie.

 ... oddaje to, czego nie może zatrzymać by otrzymać to, czego nie może stracić.

 A niech sobie gadają, my wiemy, że to nieprawda.

 Gwiazdy świecą dziś dla ciebie.